Zaman nasıl da hızlı akıp gidiyor; dün gibi hatırlıyorum onları ilk defa kucağıma aldığımı. Gözleri kapalı, titreyen küçük bedenleriyle sıcaklığımı arayan minik yavrular. O gün bugündür, onları hayata hazırlamanın ne anlama geldiğini öğrendim. Her sabah güneşin doğuşuyla, yeni bir bölüm başlıyor bizim için.
Yavrularım büyüyor, her biri kendi benzersiz kişiliklerini gösteriyor. Gri,kırçıllı olan, en büyüğü ve en cesuru. O, öncü; diğerleri onu izliyor. Yeşil gözlü olan, uslu ve sakin, her zaman bir köşede düşüncelere dalmış gibi durur. Maskeli ise oyunbaz; her zaman bir şeylerin peşinde koşturan, enerji dolu. Onların her birini izlemek, bir annenin kalbinde ne kadar farklı sevgi tonları olabileceğini anlamamı sağladı.
Gözlemlediğim, her birinin farklı bir ders verdiği.
Kırçıllı, cesaretin ve liderliğin önemini öğretti bana. Yeşil gözlü kızım, sabrın ve huzurun gücünü hatırlattı. Maskeli cadım ise her zaman eğlencenin ve anın tadını çıkarmamız gerektiğini fısıldıyor kulaklarıma. Yavrularımdan öğrendiğim her şey, yaşamın karmaşıklığı içinde bana rehber oldu.
Bebeklerimin büyümesini izlerken, kendi yansımamı görüyorum onlarda. Bir zamanlar ben de onlar gibi meraklı ve keşfetmeye hevesliydim, üstelik sadece 1 sene önceydi. Şimdi ise onları hayata hazırlamanın hafif yükünü omuzlarımda hissediyorum. Onlara güvenli bir dünya sunmak, onlara doğruyu ve yanlışı öğretmek, düşe kalka büyümenin ne demek olduğunu göstermek benim görevim.
Zaman zaman, onları oynarken izlerken, kendi annemi hatırlıyorum. Beni nasıl sevgiyle yetiştirdiğini, güvende hissettirdiğini ve her zaman yanımda olduğunu. Şimdi ben de aynı sevgiyi, aynı güveni kendi yavrularıma aktarıyorum. Bu döngü, bu hayat dersi, evrensel bir dil gibi, sözcüklerin ötesinde.
Her gün, onlarla geçirdiğim zamanın kıymetini daha iyi anlıyorum. Küçük mucizelerle dolu bu zamanlar, yarınlarımda saklı en değerli anılara dönüşüyor. Onların her bir adımı, her bir yeni keşfi, yaşamın tatlı ritmini oluşturuyor. Onların gelişimi, benim de içsel yolculuğumun bir parçası.
Her biri büyüdükçe, bağımsızlıklarını keşfediyorlar. Artık benim sıcaklığımın yerini, kendi keşifleri alıyor. Onların bu özgür ruhlarını izlemek, benim için gurur verici. Her yeni oyun, her kovalamaca, her keşif çığlığı, onların dünyalarının genişlediğinin bir işareti.
Onları izlerken, hayatın sürekli bir büyüme ve öğrenme süreci olduğunu anlıyorum ve bu sürecin içinde olmak, tüm yorgunluklara değiyor.